در سپهر ملیِ «گفت و شنودِ» کشوری که ردپای 5000 سال تمدن در آن وجود دارد و مزین به آموزه های متعالی دینی همچون اسلام نیز هست، زیبنده نیست که سهم «گفتن» ها بسیار بیشتر از «شنیدن»ها باشد. شنیدن نه به معنای پذیرشِ بی چون و چرا، بلکه ناظر بر این آسیب که قوه ی شنیداری ما بسیار کمتر از قوه ی گفتارمان فعال و آماده ارتباط با طرف مقابل است. ما در غالب گفت وشنودهای فی مابین، اگر هم به ظاهر در حال توجه به سخنان طرف مقابل هستیم، درواقع منتظریم تا رشته ی سخن را در دست گرفته و آنچه را که از پیش آماده نموده ایم روانه ی روبرو کنیم. این موضوع را یک آسیب فرهنگی عمیق برای کشوری که سعدی ها، فردوسی ها، خواجه نصیرها، ابن سیناها و ... را به جهان ارائه کرده است می دانم. پایگاه شنود، محلی است برای شنیدن سخنان دوستان و عابرانی که در فضای مجازی گذرشان به این دریچه ی سخن می افتد. فضای محقر «شنود»، به شرط عدم اسائه ادب و رعایت نزاکت در سخن، به روی هر مخالف و موافقی گشوده است.
بنده از وقتی که راجع به ساپورت اون پست پر مخاطب رو نوشتین همه نوشته هاتون رو خوندم و از نظراتتون استفاده کردم
به نظرتون به همین لیست سی نفره ای که منتشر شده رای بدیم یا اشخاصی مثل آل اسحاق، توکلی، ابوترابی و مصباحی مقدم رو از لیست کنار بگذاریم و به بیست و خردهای نفر رای بدیم؟ چون هم از اون تصویب بیست دقیقه ای خیلی ناراحتم و از طرف دیگه هم باید در آخرت در قبال رای که میدیم پاسخگو باشیم... خلاصه خوشحال میشم نظرتون رو بفرمایید
پاسخ:
سلام ممنون از اینکه نظر حقیر رو قابل اعتنا میدونید. بنده هیچوقت به لیست ها رای ندادم و نمیدم. اگر کسانی در لیست ها باشن که بخوام بهشون رای بدم جداشون می کنم و رای میدم. لذا افراد مدنظر بنده در لیست ها باشن یا نباشن بنده پیداشون میکنم و بهشون رای میدم. اصولا از لیست و جناح و حزب منزجرم. آدم رو کوچک و محدود میکنه. موفق باشید.