همه حالات پیش روی حسن روحانی در سال 96

مهران موزون - اینروزها رفتار، گفتار و کارنامه خالی دولت یازدهم از یکسو و جنب وجوش طیف ها و جبهه های مختلف سیاسی از سوی دیگر یک لابیرنت یا هزار توی سیاسی را برای بهار و تابستان 96 متصور ساخته است که سرانجام های مختلفی را  برای دولت ضعیف و شکست خورده یازدهم محتمل میسازد.

خصوصا آنکه مشی الهی در 19 دی ماه 1395 تکیه گاه حسن روحانی را برای محاسبه اخروی احضار فرمود و اینک حسن آقا مانده است و کلاف سردرگمی که تشخیص راه پس و پیش را برای فرزند سرخه مشکل ساخته است.

اما از قدیم گفته اند : تنها مرگ است که علاج ندارد.

لذا برای آنکه آقای روحانی و موافقانش مَفَری برای نجات بیابند و منتقدینش نیز بهترین علاج برای رسیدن به اهداف خود را تمهید کنند تمام حالات ممکن و پیش روی رییس دولت بنفش را روی کاغذ می آوریم شاید که افاقه کند :

حالت اول : حسن روحانی پیش از انتخابات 96 استعفا دهد و با یک عذرخواهی بزرگ برای همیشه صحنه سیاست را ترک کند و آماده محاسبات قضایی و الهی باشد.

حالت دوم : حسن روحانی برای انتخابات ثبت نام کند و رد صلاحیت شود.

حالت سوم : حسن روحانی برای انتخابات ثبت نام کند و تایید صلاحیت شود.

حالت چهارم : حسن روحانی تاییدصلاحیت شود اما پیش از آغاز انتخابات از ادامه راه انصراف دهد.

حالت پنجم : حسن روحانی پس از تایید در گردونه رقابتها بماند و شکست بخورد.

حالت ششم : حسن روحانی برای بار دوم پیروز شود اما در نیمه سال 96 استعفا دهد.

حالت هفتم : حسن روحانی برای بار دوم پیروزشود اما درسال 96 آش بی کفایتی دولتش آنقدر شور شود که با رای عدم کفایت مجلسی که امیدی به آن نمیرود عزل گردد.

حالت هشتم : حسن روحانی درسال 96 برای بار دوم پیروز شود و چهار سال دیگر در پاستور بماند.

نکته اول : شنود تقریبا تمام حالات ممکن را برشمرد اگر درمورد آقای روحانی حالت نهمی هست مخاطبان محترم بفرمایند.

نکته دوم : اگر چه دلایل و شواهد بسیار و آشکار برای اتفاق افتادن حالت دوم وجود دارد اما امیدواریم که شیربیشه ولایت برای پس گرفتن خرمشهرهایی که حضرت آقا هشدار دادند وارد گود انتخابات شده و کار آقای روحانی را پای صندوقها یکسره کند.(حالت پنجم).

نکته سوم : اگر دکتر احمدی نژاد وارد عرصه شود و شورای نگهبان برابر مُرّ قانون و اسناد و شواهد متقن حالت دوم را برای آقای روحانی پیاده کند متاسفانه رسانه های معاند داخل و خارجی فریاد سر خواهند داد که احمدی نژاد در غیاب روحانی پیروز شد پس باید دعا کنیم که هم احمدی نژاد بیاید و هم روحانی تایید صلاحیت شود و در گردونه رقابت ها بماند.

نکته چهارم : اگر حسن روحانی طبق حالت دوم ردصلاحیت شود(که امیدواریم اینچنین نشود و ایشان در  رینگ مبارزه با مالک اشترعلی بماند) بدیهی است که همان روز از مقام خود اسقاط شده و احتمالا جهانگیری تا مردادماه کفیل ریاست جمهوری خواهد بود.

نکته پنجم :  اگر یکی از حالات چهارم و پنجم محقق شود با توجه به میزان ظرفیت روحی حسن روحانی و سابقه چهارساله اش در شکل مواجهه با منتقدین و مخالفان و ایضا کارنامه بسیار ضعیفش در گردش امور قوه مجریه، تمام کشور باید تا روز تنفیذ رییس جمهور جدید در حالت آماده باش کامل باشند.(بنظرم کشور باید سه ماه تمام یک روحانی شدیدا عصبانی را تحمل کند)

نکته ششم : اگر یکی از حالات اول، دوم ، چهارم، پنجم، ششم و هفتم رخ دهد(و رییس جمهور بعدی از رفقای روحانی نباشد) با توجه به اینکه از 1392 تا حالا طی دولت یازدهم ،اتفاقات سوال برانگیز بسیاری در زمینه های اقتصادی ، امنیتی ، اجتماعی، فرهنگی، دیپلماتیک و...افتاده است که هیچکس حق ندارد بسادگی از کنار آنها بگذرد، لازم و حتی واجب می نماید تا دکتر حسن روحانی و تمام کابینه اش حداقل برای یکسال تمام بکلی ممنوع الخروج از کشور شوند تا برای روشن شدن موضوعات عدیده ملی در دسترس قوه قضاییه و نهادهای امنیتی باشند.

فاعتبرو یا اولی الابصار

یا پاره کن خسارت محض را یا خفه شو ترامپ!

تهدیدات ترامپ راجع به خسارت محض برجام  اکنون دیگر اشمئزاز آور است.

کیست که نداند درین توافق نامه ننگین چه مولفه قدرت فزایی را به ثمن بخس از ایران گرفتند.

همان مولفه ی قدرتی که "لاریجانیِ بیست دقیقه ای"  دُّرِ غلتانش میخواند.

ترامپ همان برجامی را زیان آور برای آمریکا میخواند که مدتهاست توسط اوباما نقض شده و نعشش بر روی دست حسن روحانی و حسین فریدون مانده است.

براستی ترامپ کدام توافق نامه را لایق پاره شدن میداند؟

توافق نامه ای که عملا به اهرم فشار علیه ایران مبدل شده است؟

و سیعلم الذین ظلموا..

عکس از رجانیوز +

عربستان را در حد ایران جلوه ندهید!

اینروزها ادبیات نرم و انتزاعی ریویزیونیست های نفوذ کرده در دولت بنفش (درباره کوچک کردن شأن و شوکت جمهوری اسلامی در حد دولت آل سقوط عربستان) سند خیانت دیگری است که از سوی مرتدین به انقلاب اسلامی در حال رقم خوردن است. +
روز گذشته نیز گوشه ای از نوک کوه یخ این تجدیدنظرطلبی در ادبیات منفعلانه جوادظریف خود را نشان داد.

ظریف : ((ما به دنبال حذف عربستان از منطقه نیستیم ، عربستان نیز دنبال حذف ایران نباشد))

این همان خواسته ی کدخداست که هیمنه استکباری ستیزی ایران در افکار عمومی منطقه و جهان در حد «عربستان ستیزی» تقلیل داده شود.
در همین راستا برخی سهل اندیشان بیخیال  +  تنها دلواپس دلارهای عربستانند و بس!
سرانه دلارهایی که از فروش نفت خام و بی زبان کشور پیامبر ص بدست می آید را مقایسه با سرانه دلاری ایران میکنند و آینده عربستان را (تنها به همین دلیل) برتر از ایران جلوه میدهند اما نمیگویند که سرانه دلار عربستان چرا نه در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران جواب داد و نه در برابر چندصدهزار نفر شیعه غیرنظامی و بی سلاح و دفاع بحرینی؟
عربستان فراتر ازدلارهای کدخدا، خود کدخدا را پشت سر دارد، اما چگونه است که از یمنی های پاپتی هم خورده است؟
ریویزیونیست های لیبرال مسلک داخلی، دم از «نیاز به رشد اقتصادی ایران» میزنند و طوری قلم چرخانده و لفاظی میکنند گویی جمهوری اسلامی است که در منطقه دنبال جنگ است.
این در خالیست که نظام اسلامی بارها اعلام کرده و نشان هم داده است که دنبال هیچ جنگی نیست اما از هیچ تجاوزی هم استقبال نمیکند،
چه خوب است مرتدین به آرمانهای انقلاب ، رک و راست به مردم بگویند که :

آیا نسبت به آرمان «صدور انقلاب خمینی کبیر» همچنان مومنند یا به ارتداد کامل رسیده اند و حد یقف شان صرفاً یک جمهوری اسلامی جعلی است ، آنهم به قول حضرت آقا(روحی له الفدا) با یک «معمم باری به هرجهت» برسرکار؟
حقیقت این است که ایران در کنار رشد اقتصادی به «تعالی معنوی مبتنی بر اسلام» هم نیاز دارد و اسلام ناب محمدی همان چیزی است که «سرانه عزت ملی و جهانی ایرانیان» را طی چهار دهه اخیر رقم زده است.
آقایان لیبرال و تجدیدنظرطلب،
لطفا ایران را (به سفارش کدخدا) در حد دولت آل سقوط کوچک نکنید.
این خیانت به ناموس ملی است.