در سپهر ملیِ «گفت و شنودِ» کشوری که ردپای 5000 سال تمدن در آن وجود دارد و مزین به آموزه های متعالی دینی همچون اسلام نیز هست، زیبنده نیست که سهم «گفتن» ها بسیار بیشتر از «شنیدن»ها باشد. شنیدن نه به معنای پذیرشِ بی چون و چرا، بلکه ناظر بر این آسیب که قوه ی شنیداری ما بسیار کمتر از قوه ی گفتارمان فعال و آماده ارتباط با طرف مقابل است. ما در غالب گفت وشنودهای فی مابین، اگر هم به ظاهر در حال توجه به سخنان طرف مقابل هستیم، درواقع منتظریم تا رشته ی سخن را در دست گرفته و آنچه را که از پیش آماده نموده ایم روانه ی روبرو کنیم. این موضوع را یک آسیب فرهنگی عمیق برای کشوری که سعدی ها، فردوسی ها، خواجه نصیرها، ابن سیناها و ... را به جهان ارائه کرده است می دانم. پایگاه شنود، محلی است برای شنیدن سخنان دوستان و عابرانی که در فضای مجازی گذرشان به این دریچه ی سخن می افتد. فضای محقر «شنود»، به شرط عدم اسائه ادب و رعایت نزاکت در سخن، به روی هر مخالف و موافقی گشوده است.
همون قوه قضاییه با استدلال بگه چرا انتشار عکس دولت هشتم همین حکومت ممنوعه؟اگه واقعا کاری کرده همین قوه قضاییه بیاد محاکمه اش کنه!عاغا یا ما خریم یا ما رو خر فرض کردن!
پاسخ:
باسلام ببخشید؟؟؟ به من چه ربطی داره که کدام حالت است؟ اینکه یا شما ....یا ...فرضتان کرده اند را خودتان باید تشخیص دهید. البته ممکن است پاسخ بنده باب ذوقتان نباشد برای همین بنده تعیین تکلیف نمیکنم.