شنود

سیاسی، فرهنگی، اجتماعی

شنود

سیاسی، فرهنگی، اجتماعی

شنود

در سپهر ملیِ «گفت و شنودِ» کشوری که ردپای 5000 سال تمدن در آن وجود دارد و مزین به آموزه های متعالی دینی همچون اسلام نیز هست، زیبنده نیست که سهم «گفتن» ها بسیار بیشتر از «شنیدن»ها باشد.
شنیدن نه به معنای پذیرشِ بی چون و چرا، بلکه ناظر بر این آسیب که قوه ی شنیداری ما بسیار کمتر از قوه ی گفتارمان فعال و آماده ارتباط با طرف مقابل است.
ما در غالب گفت وشنودهای فی مابین، اگر هم به ظاهر در حال توجه به سخنان طرف مقابل هستیم، درواقع منتظریم تا رشته ی سخن را در دست گرفته و آنچه را که از پیش آماده نموده ایم روانه ی روبرو کنیم.
این موضوع را یک آسیب فرهنگی عمیق برای کشوری که سعدی ها، فردوسی ها، خواجه نصیرها، ابن سیناها و ... را به جهان ارائه کرده است می دانم.
پایگاه شنود، محلی است برای شنیدن سخنان دوستان و عابرانی که در فضای مجازی گذرشان به این دریچه ی سخن می افتد.
فضای محقر «شنود»،
به شرط عدم اسائه ادب و رعایت نزاکت در سخن، به روی هر مخالف و موافقی گشوده است.

کاخ سفید به زِر زدن افتاده است

پنجشنبه, ۳۰ مرداد ۱۳۹۳، ۱۲:۳۴ ب.ظ

تا پیش از این میگفتند قدرت امریکا بر سه عنصر زَر و زور و تزویر استوار است.

اما اکنون باید گفت که زَر و تزویر دیگر جواب نمیدهد زیرا ملتهای جهان دیگر آن مردمان دو دهه ی پیش نیستند.

اینروزها امریکا تنها مهمترین راه برقراری هژمونی شیطانی خویش بر جهان را، عمدتاً روی دو پایه ی «زِر» و «زور» نگاهداشته است.

کشوری که از راه اندازی انقلابهای رنگی در کشورهای دیگر گرفته تا ایجاد دُمل های چرکینی همچون داعش، هیچ ابایی ندارد و خود را مُحق به دخالت در سیر تا پیاز مناطق مختلف جهان میداند به صرف اینکه حس زورمندی دارد.

کشوری که دائما دنبال بهانه های حقوق بشری در خارج از مرزهای خویش است.

کشوری که در حمایت از جانورانی که به اسم انسان در کشورهای خویش فتنه میکنند شانتاژهای رسانه ای برپا میکند.

کشوری که در سواحل مملکتی در آنسوی ایران بابت قصابی 290 سرنشینان بیگناه هواپیمای مسافربری به فرمانده ی متجاوز و حرام لقمه اش مدال شجاعت میدهد.

کشوری که از سگ هار و نجسی همچون اسرائیل در دریدن پیکر طفلان معصوم غزه، حمایتِ وقیحانه میکند حال برای فضاحت آدمکشان پلیس اش که انسانها را در قلب امریکا بخاطر بغض های نژادی راهی دیار عدم میکنند سرکوبهای فرگوسن را موضوعی کاملا داخلی خوانده و دیگر کشورها را از اظهار نظر در این مورد منع میکند.

آری،

کشوری که جفتک پرانی خس و خاشاکهای چموش کودتاچی 88 ایران را جنبش دموکراتیک خوانده و همه گونه حمایتی را برایشان فراهم نمود این بار اعتراضِ ایران در قبال سرکوب مردم امریکا در ایالت میسوری را «دخالت در مسائل داخلی امریکا» میخواند.

آیا این مصداق بارز «زِر زدن» دیپلماتیکِ وزارت خارجه یِ یک ابرقدرت نیست؟

حقیقت این است که از ابرقدرتی امریکا یک زِر زنی بیش نمانده است.

به اصل خبر توجه کنید :

"ماری هارف"، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در پاسخ به سوالی درباره انتقاد مصر، ایران، روسیه و چین نسبت به اعتراضات اخیر "فرگوسن" امریکا گفت: این یک مسأله داخلی است دیگران حق دارند هر چه که می‌خواهند بگویند. اتفاقاتی که در آمریکا می‌افتد با وقایع رخ داده در کشورهایی که نام بردید یکسان نیست. هنگامی که ما در کشور مشکلی داریم، صادقانه با آن روبرو می‌شویم حال آن که این کار همیشه در کشور آنها انجام نشده است. پیشنهاد می‌کنم کشورهای نامبرده نیز همین رویکرد را اتخاذ کنند. 


نتیجه  :

مسائل داخل امریکا به دولت امریکا مربوط میشود

مسائل داخل دیگر کشورها هم به دولت امریکا مربوط میشود

یعنی مسائل خارج امریکا به داخل امریکا مربوط میشود

پس مسائل خارج دیگر کشورها بشرطی که مسائل داخل امریکا نباشد به آنان میتواند مربوط باشد.

مساوی با اینکه مسائل داخل کشورهای دیگر اگر امریکا صلاح بداند داخل یا خارج بودنش تعیین میشود.

به معنای اینکه...

بیخیال خانم هارف!

فعلا شما با قصه ی فرگوسن، افکار داخلی امریکا را مشغول کنید تا اسرائیل در حملات جدیدش بهتر بتواند مشکلات غزه را که مشکلات داخلی اسرائیل محسوب میشود حل کند.

درست گفتم؟


بازنشر مطلب در راهکارنیوز +

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۳/۰۵/۳۰
مهران موزون

نظرات  (۴)

مبارزه است که قدرت می آورد نه استراحت. استائل
پاسخ:
?
بخش‌هایی از این نظر که با * مشخص شده، توسط مدیر سایت حذف شده است
همین ** زر زدن ****** ** **** ** کاخ سفید و آمریکاست که *** ** ** *** ** ** **** * به ریش احمق ها و عقب مونده هایی مثل ** می خندن **** !!
پاسخ:
موافقم
اقای موزن ضمن تایید فرمایشات جنابعالی لطفا از بستر اینترنت برای انتشار مطالب تان استفاده نکنید زیرا این بستر توسط استکبار جهانی هست که آماده سازی شده است و بالطبع شما با توسل به آرمانهای اصیل و جنبش بومی و اتکا به ظرفیتهای داخلی بالقوه در گذشته و حال و چه بسا اینده باید راه جدیدی جهت اطلاع رسانی بیابید
با تشکر
پاسخ:
ممنون از تذکر شما.
اما بعد..
کسی که برای توسعه زیرساختهای علمی و اقتصادیش تا تونسته منابع نفتی و همچنین نخبگان(منابع انسانی) کشوری مثل ایران رو به سرقت برده و همچنان هم میبرد کمترین بدهی اش به این کشور همین دانش اینترنت و چیزایی از این دسته.
بنده از خدامه که اینترانت ملی با اتکا به داخل راه بیفته. همین حالا هم از سرویس بلاگر ایرانی «بیان» و پهنای باندی کشور خودم دارم استفاده میکنم و وبلاگ می نویسم.
اما کمی که تاریخ بخونی متوجه میشی که امریکا و انگلیس و همپالگیاشون تا خرخره به بنده و شما بدهکارند.
همین حالا 100 میلیارد دلار پول نفت این ملت رو به دلایل خودخواهانه ی هسته ای شون بلوکه کردند و به بیان دیگر به سرقت بردند. درست مثل اون 15میلیارد دلاری که 35 ساله توی بانکاشون نگهداشتند.
خون ملت مارو ریختند.
بچه های ما رو با انواع سلاحها...
فک کنم کافی باشه برای اینکه بدونید اموال امریکایی ها  و نونی که میخورند متعلق به کشورهای غارت شده ای همچون ایرانه.
خیلی خیلی خیلی بیشتر از یه ویندوز و اینترنت بهمون بدهکارند.
ضمنا : امریکا سرش برای من و شما نسوخته که بیاد اینترنت و گوگل ارت در اختیارمون بذاره. قصه قصه ی جمع آوری اطلاعاته.
دعا بفرمایید هرچه سریعتر شیفت بخوریم روی اینترنت ملی خودمون.
من نمی دونم کسانی مثل"س" که اینقدرسنگ دژخیم هایی مانند امریکارو به سینه میزنند اینقدرشجاعت ندارندکه با عنوان واقعی بیان و کامنت بذارن ؟؟
اگر اینقدرترسو تشریف دارند پس بهتر که هوادارهمان امریکای شکست خورده ای که درحال انجام حرکات مذبوحانه برای ادامۀ حیات ننگینش هست باشند .و بازهم بهتره که سرشون به کارخودشون باشه و دست از توهین بزدلانه به افرادی که هدفشون حفظ اقتدارو استقلال کشورعزیزمونه بردارند.

ارسال نظر

نظر دادن تنها برای اعضای بیان ممکن است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.