امروزِ غزه = تراز مسلمانی + شاخص انسانیت

امروز که جانوران صهیونیست به پشتگرمی بیشرف ترین دولت جهان (آمریکا ) سلاخیِ شبانه روزی در باریکه ی غزه به راه انداخته اند، یکبار دیگر عیار مسلمانی و شاخصهای انسانیت برخی چهره های خاص بیش از پیش لو رفته است.

امروز امثال شیرین عبادی که برای ابراز یک محکومیت ساده (بابت قتل عام کودکان غزه) خفقان گرفته اند عیار انسانیت و اعتبار جایزه صهیونیستی نوبل شان کاملا بیرون زده است.
امروز لکّاته ای بنام معصومه علینژاد قمیکلایی که هّم و غم خود را برای کشف حجابِ نوامیس مردم کشورش و تخریب سلامتِ اخلاق در خانوار ایرانی بکار بسته و نانجیبی مدرن خویش را پشت واژه «آزادی و حق انتخاب» پنهان ساخته برای اعلام محکومیت «سلب آزادی در نفس کشیدن مردم غزه» ، انگار که در این دنیا نیست و ریق رحمت را سرکشیده است.

امروز رئیس جمهور مودب!! و باهوش!! آمریکا بیش از آنکه به فکر آبروی سیاسی ملت خویش باشد نگران امنیتِ سگ توله ایست که هفتاد سال پیش از زِنای سیاسی انگلیس خبیث و شیطان بزرگ در قلب خاورمیانه متولد شده است.
امروز اوبامای خنده رو را میتوان بیشرم ترین رئیس جمهور جهان نامید که سال گذشته به بهانه قتل دویست نفر از مردم سوریه (که آنهم به دست تروریست های دست نشانده ی خودشان بود) تصمیم به حمله به این کشور را داشت اما حالا در خصوص قصابی نتانیاهو،  نیشش را تا بناگوش باز کرده و به ریش اذهان عمومی جهان میخندد.
امروز درازگوشان فریب خورده ای که مزدوری خلیفه ی داعش را میکنند آنقدر عقل ندارند تا از ابوبکرشان بپرسند : یا خلیفه! اگر ما مسلمانیم و ساکنین غزه نیز!
پس چرا  لوله اسلحه خود را به سمت وُحوش ساکن تلاویو نمیگیریم؟ چرا به جای تصمیم به تخریب بارگاه حسین (ع) کاخ حسین اوباما را تهدید نمیکنیم؟ چرا به جای خونخواهی پلیدی چون صدام حسین، طلب ریختن خون لیبرمن و نتانیاهو نمیکنیم؟
امروز بوزینه ای «مفتی نما» بنام ناصرالعمر در عربستان بر کرسی فتوا نشسته و زیر عبای خادم کعبه ، فتوا به حمایت از خلیفه ای میدهد که برطبل تخریب کعبه میکوبد.

عبدالله وهابی اما، این تناقض رفتاری را نزد اذهان عمومی عربستان چگونه رفو میکند؟
اسرائیل کودکان غزه را شکار میکند و به سیخ بمبهای فسفری میکِشد در حالیکه عبدالله شارلاتان، حامی شیخی بنام ناصر العمر است که ناموس شیعه را برای داعشیون از شیرمادر حلالتر اعلام کرده است. +
هان ای وجدانهای بیدار جهان، پیدا کنید پرتقال فروش را.
امروز گرازهای شکم گنده ی قطَری که روزگاری کلاه هدایا و سرمایه گذاری در غزه برسر حماس گذاشتند در کدام سوراخ پنهان شده اند؟

امروز بارزانی کودن که سالهاست با اسرائیلی ها نرد عشق میبازد به کدامین بهانه، ساز تجزیه طلبی کردستان عراق را ساز کرده است؟
مردم کرد را چه فرض کرده این مسعود منفور؟
او حتی از روی کسی چون «مام جلال» هم شرم نمیکند؟
حقیقت این است که مغز مسعود بارزانی آنقدر فسفر ندارد که بمب های فسفریِ ریخته شده در غزه مجابش کند که اسرائیل شریک آتیه داری برای جفتگیری و جوجه کشی ژئوپلتیک نیست.
مسعود نمیداند که اگر خود را یک کرد مسلمان میداند بهتر است همانطور که آلتهای قتاله ی داعش را در تصرف موصل دیده است، کَدوی تمایل ملت عراق به حفظ تمامیت ارضی عراق را نیز ببیند و بیاد بیاورد که پدرش تمتعی از حربه و آلت تجزیه طلبی نبرد تا مُرد.
امروز اماراتیهای مدعی جزایر ایران، برای دفاع از کودکان غزه هیچ برنامه ای(بخوانید هیچ غیرتی) ندارند در حالیکه همیشه جدول برنامه ی 20 ساله ی اقتصاد فحشامحور و قوّادی شان روی میز است.

ما میدانیم که یک روحانی، عمامه را برسر میگذارد اما امروز آنانی که زیر عمامه های انگلیسی خویش قایم شده و در لندن روی آنتن ماهواره های خویش می نشینند بیش از هر زمان دیگری نشان داده اند که تنفس حیاتشان از مخرج کانالهای ماهواره ایست که پهنای باند آن را انگلیس خبیث میدهد، اینان عمامه برسر ندارند بلکه زیر عمامه هایشان پناه گرفته اند تا چند روزی بتوانند تخم نفاق و کینه را بین شیعه و سنی بیشتر بکارند. در حالیکه کمترین وظیفه ای در برابر دفاع از مسلمانان فلسطین نمیکنند.
عمامه های انگلیسی را عشق است، گور پدر کودکان غزه که ظرف 10 روز 4 میلیون کیلو بمب برسرشان ریخته شده.
این شبها آسمان غزه بیش از هر زمان دیگری روشن و پرنور است، نوری که از قلب ظلمت شلیک می شود.
ای ننگ بر آنانی باد که از باده ی دروغِین «ما انسانیم» سرمستند.
ننگ!