کسی نیست پاسخ کرباسچی را بدهد؟؟

آنروز که در پایان دادرسی ها و محکومیت غلامحسین کرباسچی، آقای اژه ای اعلام کرد : پرونده ایشان در خصوص انهدام باغات تهران همچنان مفتوح می ماند،

میدانستم که این مفتوح بودن به معنای ادامه دادرسی در این زمینه نیست و این بخش از اتهامات شهردار تهران برای همیشه به خاک سپرده خواهد شد.

کرباسچی برای تنها بخشی از اتهامات مالی اش در شهرداری تهران به زندان رفت و از جایگاه یک متهم به سکوی مجرم سقوط کرد و برای همیشه داغ مجرمیت و زندان بر پیشانی اش نقش بست.

اما غلامحسینی که ما می شناسیم کسی نبود که به این سادگی از صحنه ی ادعا کنار برود.

وی در سالهای پس از خروج از زندان، هر از گاهی خود را در عرصه رسانه ها مطرح ساخته است از جمله آنکه با همه غروری که داشت و کسی گمان نمیکرد پُست معاون اولی کسی همچون کروبی را بپذیرد در انتخابات 88 نقش معاون اول دولت احتمالی کروبی را برعهده گرفت و علیرغم میل باطنی اش اقدام به تبلیغ و جمع آوری رأی برای شیخ مهدی نمود.

کرباسچی در فیلم تبلیغاتی کروبی تا توانست به عنوان حامیِ شیخِ فتنه، از وی حمایت کرد اما دست غلامحسین خان آنجا رو شد که پای صندوق ها رأی خود را به نفع موسوی اعلام کرد. اینجا بود که قلیل هواداران شیخ مهدی ماندند و حوضشان!

اما این تنها مورد دروغگویی کرباسچی نبوده و نیست.

آرشیو رسانه های عمومی کشور پُر است از دروغهایی که وی در دادگاه برای فرار خویش و مدیران متهش از چنگال عدالت بهم بافت.

و اگر نبود گرو گذاری ریشِ بعضیها در حین دادرسی(که همه ملت شاهد بودند) و اگر نبود التماسهای محمدخاتمی به محضر رهبری (برای گرفتن عفو از اتمام دوره محکومیت) شاید اکنون کرباسچی با تکمیل رسیدگی به بخش مفتوحه پرونده اش باید تمام عمر را در کنج زندان میگذراند.

حال این محکوم ، مجرم و زندان رفته ی نظام، زبان به ادبیات سخیف زیر گشوده و پیش چشم خلق  افاضه فیوزات! کرده :

((با توجه به اینکه ما دارای یک کشور اسلامی هستیم و باید راستگویی را در جامعه رواج دهیم اما متاسفانه جامعه را به سمتی پیش برده‌اند که مردم به خاطر مسائل اقتصادی دروغ بزرگ را به دولت می‌گویند.

وی اضافه کرد: در این ثبت‌نام اعلام شده بود که ۶۰ درصد مردم ایران بی‌خانه هستند و آیا این واقعا واقعیت دارد و این به‌عنوان یک دروغ ملی محسوب می‌شود چرا که ما در حال حاضر ۲۱ میلیون خانوار در کشور داریم که این کشور نیز دارای ۲۰ میلیون واحد مسکونی نیز است.))

هرچند که این کارگزار حامی کودتاچیان 88 شأنیت پاسخگویی ندارد اما خوب است بداند :

1) وقتی در این مملکت یک ایرانی وجود دارد که برای دو میلیون تومان بدهی مالی به زندان می افتد و ایرانی دیگری در حالیکه وزن پرونده ی اقدام علیه امنیت ملی اش از وزن بدن کرباسچی بیشتر است لکن با وثیقه ی چند میلیاردی پدرش ، راست راست میگردد چگونه نمیتوان متصور بود که وجود بیست میلیون خانه در ایران به معنای آن نیست که بیست میلیون صاحبخانه داریم؟

2) وقتی کسانی در این مملکت هستند که هنوز رنگ گنبد مبارک حضرت رضا (ع) را به چشم ندیده اند اما کسانی هستند که نیمی از سال را در ویلاهای لندن و کانادا و جزایر قناری میگذراند چگونه نمیتوان متصور بود که وجود بیست میلیون خانه در ایران به معنای آن نیست که بیست میلیون صاحبخانه داریم؟

3) وقتی کسانی در این مملکت هستند که برای 5 میلیون تومان وام ازدواج به هر دری میزنند در حالیکه حضراتی هستند که هزینه های ازدواج های موقتشان سر به میلیارد میزند چگونه نمیتوان متصور بود که وجود بیست میلیون خانه در ایران به معنای آن نیست که بیست میلیون صاحبخانه داریم؟

4) شما ای محکوم و مجرم دادگاههای جمهوری اسلامی! ای معاون اول دروغگوی کروبی، ای شهردار نابود کننده باغات تهران! شما که دبیرکل حزب کار!!گزاران هستید! از توهین به 75 میلیون ایرانی توبه کنید هرچند که از قدیم گفته اند : تربیت نااهل را چون گردکان بر گنبد است.

5) سوال از دولت یازدهم : یک محکوم مالی و مجرم زندان رفته به کدامین اجازه و دلیل به اطلاعات و اظهارات محرمانه مردم دسترسی دارد؟ اصولا این مجرم مالی که در نوع خودش یک پیشکسوت می باشد به چه حقی در خصوص مسایل کلان اقتصادی فی مابین مردم و دولت اظهار نظر میکند و بالاتر از آن توهین!