می خواهند مجلس را از مرگ به تب راضی کنند!

حسین شریعتمداری مطلبی را در کیهان قلمی نموده که یکی دو خط پایانی آن بسیار قابل توجه است.

((...  رأی عدم اعتماد مجلس به برخی از وزرای پیشنهادی نه فقط خدمت به مردم و نظام بلکه خدمت شایسته‌ای به آقای دکتر روحانی نیز هست و نمایندگان محترم مجلس باید یقین داشته باشند که رئیس جمهور منتخب از رأی عدم اعتماد به تعدادی از اعضای معرفی شده خشنود خواهد شد و اگرچه بعید نیست به ظاهر و بنا به مصالحی نسبت به عدم حضور آنها در کابینه خویش ابراز ناخرسندی کند ولی از آنجا که شواهد نشان می‌دهد اصحاب فتنه را تحت فشار و رودربایستی با برخی از سران و عوامل فتنه در فهرست گزینه‌های خود جای داده است، رأی عدم اعتماد به آنها را هدیه‌ای گره‌گشا از سوی مجلس شورای اسلامی تلقی می‌کند که راه را برای خدمت بیشتر ایشان هموارتر خواهد کرد..))

بلاشک این گفته ی آقای شریعتمداری چیزی فراتر از «تحلیل شخصی» ارزیابی می شود.

از این اظهارات چنین مستفاد می گردد که احتمالاً رئیس جمهور منتخب در پرسینگ جناحها و اشخاصی خاص قرار دارد که سعی دارند تا او را به انتخاب کابینه ای همسو با مصالح شخصی خویش وادار سازند که احیاناً آقای روحانی نیز در معذورات علنی سازی این فشارهاست.

در اینجا گریزی بسیار مختصر می زنیم به فشارهایی که احمدی نژاد در ابتدای دولت نهم برای معرفی کابینه به مجلس داشت.

خوب است که نمایندگان محترم تاریخچه ی رای اعتماد به کابینه ی دولت نهم را برای عبرت آموز بودن آن سریعاً تحت مرور و مطالعه قرار دهند.

در آن مقطع برای وزارت بسیار مهمی چون نفت (که رگ حیات اقتصادی جمهوری اسلامی بدان بند بود) نمایندگان مجلس در مواجهه ای مشکوک و بی سابقه، احمدی نژاد را وادار کردند تا 4 مرتبه برای این وزارت خانه گزینه معرفی نماید.

این اتفاق تلخ و بی نظیر، پیام مهم و حساسی برای ملت دربرداشت و آنهم تلاش تیم قبلی برای رهانکردن شاهرگ های اصلی این وزارتخانه بود.

اکنون در لیستی که هر روز بیشتر از دیروز نشتی های قطعی بودن آن به بیرون درز می می کند نام یک نفر در تمام این لیستهای «دائم الآپدیت» ثابت بوده و لیست به لیست و روز به روز دست به دست می گردد تا این شخص مثلا در روز موعود برای گرفتن رأی اعتماد تحویل مجلس گردد.

در این روزهای حساس، اصحاب قلم وظیفه دارند تا بی هیچ بغض و غرضی، مجلسیان را در بررسی کارشناسانه ی کابینه ی دولت یازدهم یاری دهند. چه اینکه نمایندگان ملت ممکن است فرصت کافی را برای مطالعه و اشراف دقیق بر روی افراد معرفی شده نداشته باشند.

در اینجا به دلیل آنکه هنوز لیست رئیس جمهور منتخب به مجلس ارائه نشده است وارد تحلیل کارشناسی و مستند کاندیداهای مختلف وزارتخانه ها نمی شویم.

بدیهی است گزینه ی نام برده شده و احتمالی وزارت نفت نیز از این تخفیف موقتی مستثنی نیست.

اما...

اگر و اگر..

کسی چون آقای ... برای تصدی وزارت نفت به مجلس معرفی شود یک تحلیل کلی وجود دارد و آنهم اینکه :

«تحمیلگرانِ» احتمالی، برای تحمیل نفرات مورد نظر خویش به رئیس جمهور منتخب، آنقدر باهوش هستند که کسی چون ... را (که اسناد علنی رسانه های عمومی دوران ایشان برای رأی عدم اعتمادش کافیست) به آقای روحانی معرفی نکنند.

همچنین «تحمیلگران» هنوز آنقدر آلزایمرشان عمیق نشده که فراموش کنند، رد کردن پشت سرهم  سه وزیر پیشنهادی نفتِ دولت نهم، فضا را برای رد کردن چندباره ی وزاری پیشنهادی حسن روحانی فراهم کرده است.

با این وجود چرا کسی چون ... را ممکن است به لیست تحمیل کنند؟

تنها پاسخ این است که برای به کرسی نشاندن گزینه ی اصلی که هنوز نامش فاش نشده، لازم است تا مجلس را با معرفی برخی افراد خاص چون آقای ..، از مرگ بگیرند که برای گزینه های دوم یا سوم در رودربایستی قرار بگیرند و به تب راضی شوند.

کاملا قابل درک است که آنانکه تمام شرافت باقی مانده ی خود را برای هتک آبروی احمدی نژاد در شش ماه باقیمانده ی دولت دهم بکار گرفتند و از مجرای اغتشاش قیمت ها و بازار دلار، با آرامش اقتصاد خانوار ایرانی بازی کردند تا خواسته خود در خدشه دار کردن چهره این شهید زنده ی مظلوم در نزد افکار تا حدی برسند اکنون بهتر از هر کس دیگری وقوف دارند که ارزش تصرف وزارت نفت جمهوری اسلامی کمتر از در اختیار گرفتن وزارت خارجه، اطلاعات و ارشاد نیست.

لذا؛

لازم است تا بیش از هر زمان دیگری، نمایندگان مجلس شورای اسلامی بدانند که احدی از ملت دهانش بوی شیر نمی دهد فلذا چهارچشمی مراقب چگونگی صیانت مجلس از سوگند نمایندگی خویش هستند.

لکن ما خواهان آنیم که نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی برای دادن رأی اعتماد به کابینه یازدهم، فراتر از چشم بیدار ملت و وجدان خویش، چشمان همیشه بیدار حضرت صاحب الزمان و العصر(عج) را ناظر بر عملکرد خویش بدانند.

ما برای تحقق حماسه اقتصادی و شکست تحریم ها حتما و حتما و حتما نیازمند آنیم که شاکله ی کلی کابینه(خصوصا وزارت حساس نفت) را همچنان رو به جلو نگهداشته و اجازه ندهیم کسی یا کسانی آقای روحانی را در کابینه اش محاصره کنند تا خدای ناکرده ایشان خلاف میل باطنی خویش، ناچار شود کشور و نظام را از شرایط «بدر و خیبر» دور کند.