روز گذشته، حضرت آیت الله خزعلی (ره) دعوت حق را لبیک گفت.
آن مرحوم طی سالهای اخیر یکی از مصادیق بارز بصیرت و ایستادگی در مقابل «فتنه ی اولاد» بود.
فتنه ای که در قرآن از آن یاد شده و همه ی ما هشدار داده شده ایم.
کسی چه میداند!
شاید این بخش از فرمایشات امام امت (در نشست با فرماندهان سپاه انقلاب اسلامی) در صبح دیروز، کنایه ای دو لبه از قیاس شخصیت و منش «همیشه انقلابی» حضرت آیت الله خزعلی(ره) با عملکرد و مشی حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی باشد.
شاید!!
((چه دنیای عجیبی! اقیانوس عمیقی این دوران هشت‌ساله در مقابل ملّت ایران قرار داد که به این زودی‌ها، به این آسانی‌ها تمام‌شدنی نیست. خب، از آن کسانی که فعّال بودند، مؤثّر بودند [استفاده بشود]. البتّه نمیخواهم بگویم هرکس آن روز فعّال بوده، ما به اعتبار آن روز به او نمره بدهیم؛ نه، من بارها گفته‌ام، همه‌ی ما -بنده در نزدیکیِ هشتادسالگی [یک‌جور]، شما جوانها یک‌جور، پیرها یک‌جور- در معرض امتحانیم، در معرض لغزشیم؛ هر لحظه ممکن است انسان لغزش پیدا کند:
حکم مستوری و مستی همه بر عاقبت است
کس ندانست کز اینجا به چه حالت برود
گاهی انسان، عمری را هم بخوبی گذارنده امّا یک امتحان سخت، انسان را از این رو به آن رو میکند. نمیخواهیم ادّعا کنیم که برای هرکسی آن روز مثلاً آنجا حضور داشته است، ما یک حریم امنیّتی درست کنیم و جرئت نکنیم [به او نزدیک بشویم]؛ نه، لکن آن گذشته‌ها را باید ارج نهاد، باید قدر دانست؛ و انسانهایی که توانسته‌اند در طول این سالها آن ذخیره را حفظ کنند برای خودشان، سالم نگه دارند خودشان را، اینها خیلی قیمت دارد. + ))
